همسایگان خارجی خواستار ایجاد کارگاه هستند

ایران بان نو: خانم حسینی// نگار حاجی حسین‌زاده بانوی کارآفرین ایرانی است که آرمان و ایده‌های خوبش حال هر ایرانی را خوب می‌کند از اشتغال و ایجاد کار برای بانوان سرزمینش تا پایبندی به استفاده از کالای ایرانی و اصراری که بر عرضه محصول با قیمت مناسب دارد تا همه اقشار جامعه امکان خرید را داشته باشند، او تولید کننده لباس گرم زمستانی و بافتنی است و علاوه بر آنکه در سرمای زمستان گرما را به مشتریان خود هدیه می‌کند، با کارآفرینی و اشتغال دل‌هایی را گرم و چشمانی را روشن و سفره‌هایی را رنگارنگ کرده که محدود به مرزهای ایران نبوده در واقع تلاش این بانوی کارآفرین برای تولید و معرفی محصولات ساخت ایران در بین سایر کشورها ایده‌ای است برگرفته از یک عمل خیرخواهانه او که از همراهی‌اش با قربانیان و آوارگان داعش شکل گرفت و برایش خیر و برکت و رونق به دنبال داشته است، وقتی که محصولاتش را به آوارگان تعرضات داعش در عراق اهداء کرد، این انسان دوستی او همان و پیشنهاد برای ایجاد شعبه در عراق و پس از آن هم آموزش به همان مردم ستم دیده که خیرخواهی بانوی ایرانی را تا همسایه ما عراق توسعه داد. بی‌شک مرور تلاش و مسیر موفقیت این بانوی پرتلاش و افتخار آفرین چراغ راه و پیام‌های امید بخش به همه بانوان ایرانی مخابره می‌کند که در ادامه بخوانید.

از خودتان بگوئید که چطور وارد کار تولیدی بافت لباس کارآفرینی، آموزش و اشتغال شدید؟

من نگار حاجی‌حسین‌زاده هستم، موسس تولیدی آرتا، قبل از اینکه متولد شوم مادرم این شغل را داشته و با انتخاب مادرم در سال ۸۵ به عنوان بانوی کارآفرین ایران قرار بر این شد در منطقه محروم کارآفرینی کنیم و استان کردستان به ما پیشنهاد شد.

ادامه مسیر را چطور طی کردید و چه پیشرفت‌هایی حاصل شد؟

مریوان را انتخاب کردیم که برای صادرات کالای ما در مجاورت با مرز موقعیت خوبی بود و سال ۹۰ شعبه آموزشگاهی خود را در مریوان افتتاح کردیم و سال ۹۱ کارآفرینی در سطح استان کردستان موفق به دریافت تندیس استانی شد و سال ۹۲ موفق به کسب مجوز در اقلیم کردستان عراق شدیم و من به عنوان نماینده سازمان فنی و حرفه‌ای ایران در اقلیم کردستان عراق هستم و شعبه آموزشگاهی را در حلبچه افتتاح و در سال ۹۴ شعبه فروشگاهی خود را افتتاح کردیم و ۱۴۰۰ دست پوشاک ایرانی را که محصول صد در صدی تولیدی خودمان بود و مسیرمان ادامه یافت تا امروز که تندیس کارآفرینی بین‌المللی هم به افتخارات کاری ما افزوده شده. در حال حاضر برای ۳۰ نفر به طور مستقیم کار آفرینی کردیم و به طور غیر مستقیم با ۱۵۰ بافنده کار می‌کنیم و دو شعبه فروشگاهی مریوان و قروه در داخل کشور داریم و دو شعبه حلبچه و سلیمانیه هم در خارج از کشور داریم.

شیوه آموزش و کارآفرینی شما چطور است و بانوان چطور به شما مراجعه کنند؟

آموزشگاه آزاد فنی و حرفه‌ای در رشته خیاطی و بافندگی است، بافندگی را با دستگاه‌های بافت انجام می‌دهیم و این جزء مشاغل خانگی است، خانم‌ها دستگاه بافندگی را به منزل می‌برند و نخ مورد نیاز هم از ما دریافت می‌کنند و مدل‌ها را آموزش دیده و تولید می‌کنند و آن بافت‌ها در داخل تولیدی ما دوخته و تبدیل به انواع لباس بافت شده و اتوکشی و بسته بندی و آماده عرضه به فروشگاه‌ها می‌شوند. البته خانم‌ها به صورت دستمزدی یا حقوق ماهیانه بر اساس اینکه دستگاه را ما برایشان تامین کنیم و یا خودشان خرید کنند همکاری دارند و به این ترتیب هر خانه تبدیل به یک کارخانه و تولیدی بافت می‌شود و تلاش ما بر این بوده که قرارداد ما برای نیرو با حقوق ثابت از طرف افراد تحت پوشش کمیته امداد باشد یا خانم‌هایی که سرپرست خانوار هستند به این دلیل که حمایت از خانم‌های سرپرست خانوار اولین هدف اشتغالزایی ما بوده و مادرم زمانی که تهران بود برای زنان زندان اشتغالزایی کرده بود، بنابراین هر کجا که بودیم سعی کردیم برای خانم‌ها اشتغالزایی کنیم و اشتغال خانگی برای ما هم یک امتیاز بود چرا که در شرایط شروع کرونا تعطیل نشدیم چرا که کار ما داخل منزل بود. امیدوارم هر خانمی که این مصاحبه را می‌خواند بداند که برای آموزش ما نیاز به تحصیلات بالایی نداریم و حتی معلولان جسمی پایین تنه هم می‌توانند با ما کار کنند و برای همکاری فقط به توانایی ذهنی و توانایی دو دست خانم‌ها احتیاج داریم و دستگاه‌های بافت هم پیشرفته است و خانم‌ها به عنوان نیروی انسانی به سادگی می‌توانند با این دستگاه‌ها کار کنند.

هزینه آموزش و خرید دستگاه چقدر است؟

آموزشگاه فنی و حرفه‌ای تعرفه دولتی دارد که برای سال ۹۹ هزینه آموزش یک میلیون و هشتصد هزار تومان تعریف شده و ما یک میلیون و پانصد هزار تومان از خانم‌ها دریافت می‌کنیم و حتی اقساطی هم امکان پرداخت شهریه هست و خانم‌هایی که امکان پرداخت شهریه را ندارند هم با قرارداد پنج ساله در حین کار آموزش دیده و نیاز ندارند که هزینه آموزش را پرداخت کنند و در حین کار به آنها آموزش می‌دهیم و برای خرید دستگاه اگر خانمی مایل به خرید باشد با بودجه سه میلیون‌ تا هشت و ۹ میلیون هم دستگاه‌های بافت قیمت دارند و با تضمین یکساله فروخته می‌شود و در مریوان شعبه فروش با خدمات پس از فروش و ضمانت یکساله تحویل خانم‌ها داده می‌شود.

برنامه‌ای برای توسعه کارتان دارید؟ کشورهای دیگر را هم برای فروش و شعبه آموزش هدف‌گذاری کردید؟

بله، امسال درخواست ایجاد شعبه آموزشگاهی در باکو داشتیم و سازمان فنی و حرفه‌ای هم همکاری دارد و به دلیل کرونا و یا دلایل دیگری این شعبه هنوز دایر نشده اما شعبه فروشگاهی ما سال آینده در باکوی آذربایجان دایر می‌شود.

تا کنون چند نفر را آموزش دادید؟

بالغ بر ۳۰۰ نفر که بسیاری از این خانم‌ها مشغول به کار شدند و مانند خود ما پنج تولیدی در مریوان راه اندازی کردند و برای چنین پیشرفتی که داشتند افتخار می‌کنم و امیدوارم روزی باشد که پیشرفت آنها بیش از من شود و از این تعداد ۱۵۰ نفر به طور غیر مستقیم با ما همکاری دارند و در ارتباط هستیم.

چطور شد به فکر توسعه کار در خارج از کشور افتادید؟ این مسیر چطور طی شد؟

من از روز اول شعبه فروشگاهی مورد نظرم بود به این فکر بودم که تولیدات ما آنقدر کیفیت بالا داشته باشد و در حجم بالایی باشد که قابلیت عرضه و فروش در عراق را داشته باشد و به فاصله یکی دو کیلومتر آنطرف‌تر جنس ایرانی را تبدیل به دلار می‌کنیم و ابتدا شعبه فروشگاهی مد نظر بود اما به دلیل آنکه رفتیم استان حلبچه و تولیدی ما ۱۵۰۰ دست شال و کلاه برای آوارگان داعش در شهر عربت هدیه داد و هلال احمر اقلیم کردستان عراق هدایای ما را دریافت کرد و پیشنهاد آنها تاسیس شعبه آموزشگاهی برای خانم‌های عراق بود تا شاغل شده و درآمد کسب کنند و این مهم بر اساس توافق دو کشور انجام شد و بنده به عنوان نماینده سازمان فنی و حرفه‌ای در عربت شعبه آموزشگاهی دایر کردم. ۳۰۰ نفر را هم در عراق آموزش دادم و مدارک فنی‌وحرفه‌ای بین‌المللی ایرانی دریافت کردند و در کشور خود ترجمه کردند که این مدارک در ۱۸ کشور اعتبار دارد و پس از آموزش برای ۶۰ نفر از خانم‌های اقلیم کردستان عراق کار آفرینی کردم و آنها در مقابل ۲۴۰۰ متر زمین در اختیار سازمان فنی و حرفه‌ای با نمایندگی اینجانب قرار دادند تا امکان حضور برای شعبه تولیدی، آموزشگاهی سایر رشته‌ها را برای خانم‌های عراقی داشته باشیم.

در حال حاضر چه آموزش‌هایی دارید؟

آموزش بافت با دستگاه‌های بافت‌، دست بافت، قلاب بافی، کیف بافی، خیاطی دو رشته کردی دوزی، نازک دوزی؛ فقط اشتغال زایی ما کار با دستگاه بافندگی است و محصولات حاصل از انواع آموزش‌های ما در فروشگاه‌ها فروش عرضه می‌شود و موفق شدیم از ضایعات نخ کارگاه‌های تولیدی خود در کیف‌بافی، لیف‌بافی، زیر پایی استفاده کردیم. مانع دورریز شدیم و سعی کردیم به تناسب امکانات هر خانم کاری برایش ایجاد کنیم ممکن است یک خانم فقط توانایی خرید یک قلاب ۲ هزار تومانی را داشته و من برای آن خانم هم اشتغالزایی کردم چرا که با همان قلاب ۲ هزار تومانی بهش قلاب بافی و بافت لیف را یاد دادم و در حقیقت آن خانم به من لطف می‌کند چرا که ضایعات کارگاه من دوباره وارد چرخه درآمدزایی می‌شود و این برای من واقعا قابل افتخار است.

مادرتان کارآفرین نمونه بودند، از این موفقیت ایشان و اینکه الگوی شما بودند بیشتر بگوئید.

مادرم رباب عطاری‌فر همیشه از کارآفرینی به دنبال دعای خیر بود و هنوز کارآموزان مادرم بعد از ۴۰ سال با او تماس می‌گیرند و ارتباط دارند و این برایش لذت بخش است و همیشه می‌گوید در این مسیر انگیزه‌اش کسب درآمد و پول نبود و یک حس رضایت معنوی داشت و شاکر این موقعیت است و می‌گوید من چهار خواهر و ۲ برادر ندارم بلکه دنیایی خواهر در هر گوشه ایران دارم، من امیدوارم در مسیر مادرم کار را ادامه دهم.

با ایران بان‌نو چطور آشنا شدید؟

این صفحه در فضای مجازی موجب آشنایی من شد و متشکرم که ایده‌ای برای معرفی کسب و کار و کارآفرینی بانوان دارید تا بتوانیم برای جامعه بانوان کاری کنیم به همین تناسب همه جامعه مسیر پیشرفت را طی می‌کند و دیگر فرزندان ما به سراغ کشورهای غربی نمی‌روند وقتی خودمان ایرانمان را باور کنیم برای نسل آینده کاری ارزشمند کردیم، باید بانوان را نه تنها که توانمند بلکه ایده‌های کسب و کار جدید به آنها بدهیم و لزومی ندارد همه تحصیل کرده یا صاحب کارخانه باشند و یا همه ثروت و یا ارثیه پدری ندارند و خوب است یک ایده خوب را هر کسی هدف قرار دهد و تلاش کند تا موفق شود و چه بسا چند نفر دیگر هم در این ایده همراه او شوند و صاحب شغل.

خاطره از اولین تجربه‌های بافت خود بگوئید.

وقتی متولد شدم مادرم کارگاه بافتنی داشت ناخودآگاه آموختم و در دوران تحصیلم یکبار به عنوان هدیه برای معلم خود شال و کلاه بافتم و موجب حیرت همکلاسی‌هایم شدم و همانجا دو کار به من سفارش شد که قبول و فروش اولین محصولم بسیار جذاب و سرنوشت ساز بود.

با وجود همه موفقیت‌ها از مشکلات هم بگوئید و اینکه چطور موانع را کنار می‌زنید؟

مواد اولیه کارگاه و تولیدی ما همه ایرانی است و هیچ وقت برای تهیه آن با وجود تحریم و مشکلات برخی از تولیدی‌ها، ما مشکل نداشتیم اما به دلیل نوسانات بازار واقعا ما هم به مشکلاتی برخورد کردیم و این افزایش قیمت‌ها دست من را تا حدودی بسته کرد زیرا من دوست دارم انقدر محصولاتم ارزان باشد که تمام اقشار جامعه امکان خرید از من را داشته باشد نه تنها یک قشر خاص و تمام هدف من از تاسیس فروشگاه‌های عرضه مستقیم، فروش ارزان قیمت به مصرف کننده بوده که متاسفانه به دلیل نوسانات نرخ دلار، قیمت نرخ مواد اولیه ما هم متاثر شد با این وجود تولید مواد اولیه و نخ کاموا در ایران با کیفیت خوب و در دسترس ما بود و تحریم محدودیتی برای ما نداشت و فرصت مناسبی برای ما بود و حاضرم قیمت را کمی بالاتر پرداخت کنم اما از کشور خودم خرید کنم.

و حرف آخر….

 ایده شخصی من این است که تولید محصول من از صفر تا صد کاملا ایرانی باشد از مواد اولیه تا هنرمند تولید کننده و حتی سبک و سلیقه و طراحی کاملا ایرانی و بومی باشد و در اقلیم کردستان هم پوشاک حجاب ایران را تبلیغ می‌کنم چرا که دیدم در آنجا خانم‌هایی که می‌خواهند حجاب داشته باشند پوشاک غربی که وارد کشورشان شده که با سبک زندگی و دین ما مسلمانان چندان منطبق نیست و در اقلیم کردستان هم بانوان مانند ما حجاب دارند اما چندان پوشاک مناسب در دسترس آنها نیست. امیدوارم تا ۱۰ سال آینده ۱۰ شعبه خارج از کشور تاسیس کرده باشم. فروش ما در زمان کرونا به صورت اینترنتی هم مقدور شد و پیش از آن چنین سبک فروشی را احساس نکرده بودم اما هنوز از طریق آنلاین به آموزش اقدام نکردیم. هم اکنون نام پسرم بر روی تولیدی من است و او ۱۹ ساله است و در مریوان با به کارگیری دستگاه میوه خشک کنی مانع دورریز محصولات باغی در این منطقه محروم شده و قصد صادرات میوه خشک دارد چرا که در روستا باغداری اصولی نیست و امیدوارم در این مسیر موفق باشد.